Een vraag die veel mensen stellen:
Is een ODH eigenlijk een DH?

Ja en nee. Puur theoretisch wel: een ODH wordt geboren uit 2 LDH (langhaar Duitse herders) , een LDH is afkomstig uit minstens 1 kortharige ouder. Maar, omdat ST.Hubertus de langharen lang niet als wenselijk beschouwden, werden ze met veel moeite 'weg’ gefokt. Maar de genen waren zo sterk dat er af en toe bij nestjes een langhaar bleef opduiken. Zonde, vonden velen, om dit mooie dier weg te fokken, en dus werden langharig DH samen gezet en was de ODH geboren.

Omdat ST.Hubertus toen nog steeds niet vond dat een DH langharig mocht bestaan zijn, werden er overal clubjes & verenigingen opgericht om de fokkers te begeleiden, gezondheids onderzoeken voor te schrijven en op te volgen, en ook richtlijnen op te stellen hoe de ideale ODH er uitziet. Aangezien die vele verenigingen vaak een overkoepelend orgaan missen, kunnen de voorschriften per vereniging wel verschillen.

Zo kan de toegelaten schofthoogte al dan niet groter zijn dan die voor DH. Verder is een struikelblok vaak de hoeking van de achterpoten, die zorgen voor de omstreden ‘glijbaanrug’ van veel DH uit schowlijnen. Bij de meeste verenigingen is dit absoluut niet meer toegelaten. De vacht moet ook veel onderwol bevatten en een stevige , maar toch nog atletische bouw hebben.

Wat ook opvalt is dat de ODH vaak rustiger is dan DH. Hoewel je altijd uitzonderingen hebt natuurlijk. Dat maakt de ODH dan ook heel geschikt als gezinshond.

Zelf fok ik volgens de richtlijnen van de VOE (UCI) die de standaard Altdeutche Schäferhound volgt. Mijn teef komt uit DDR-bloedlijnen. Honden uit DDR lijnen verschillen van de klassieke Westerse lijnen door hun kleur en bouw. Zo zijn honden uit DDR lijnen donkerder van kleur (grauw en zwart en black and tan), terwijl deze uit Westerse lijnen de typische rode kleur met zwarte zadel hebben. Verder zit het grote verschil in de hoeking van de achterpoten en hebben honden vaak de typische schuine rug. Jammer genoeg wordt dit tegenwoordig door sommige showfokkers tot extreme vormen gefokt, zodat sommige dieren moeite krijgen om te kunnen lopen, ook rugproblemen zijn nooit ver af…. Deze honden lijken van bouw eerder een hyena. Verder zijn DDR honden meestal zwaarder van kop en ‘bones’ dan hun West-Duitse tegenhangers.

Ondertussen is de langharige Duitse herder wel toegelaten bij St Hubertus. Dat zorgt voor nog meer verwarring. De richtlijnen blijven echter wel dezelfde als die bij de DH, afgezien van de lengte van de vacht.

Ter illustratie : een DH uit Westerse showlijnen en een ODH uit DDR lijnen: